Chamada para se solidarizar com Diego Rios e todxs xs profugxs e clandestinxs (PT, ESP, EN, FR, Galego, DE)

Recebimos no email:

galapagos-albatros-ngvogel-345004

Chamada para se solidarizar com Diego Rios e todxs xs profugxs e clandestinxs

“Às vezes, por prazer, os homens de equipagem
Caçam um albatroz, enorme ave marinha,
Que segue, companheiro indolente de viagem,
O navio que sobre os abismos caminha.”

 Porque se xs clandestinxs e xs profugxs têm que ficar nas sombras, não podemos deixar que eles sejam esquecidxs.

Fugir do poder e dos seus lacaios já é uma vitória. Um arresto nunca pode ser considerado como uma derrota, mas sim, como uma consequência da vida que escolhemos levar.

A decisão de fugir, assumida por muitxs companheirxs não é somente um escape, é também uma desobediência completa a todo o sistema judicial. Consequentemente é também uma negação do domínio sobre as nossas vidas. Essa situação proporciona novos espaços, laços, forças e alentos para seguir confrontando constantemente à autoridade. Viver o exílio da clandestinidade é, cada dia, enfrentar uma luta contra o estado, intensamente, em todos os aspetos da vida, com todo o risco. Ao mesmo tempo, fica como a evidencia de desafiar a sua existência, todavia como decisão política, reforça a procura de nosso ser em anarquia.

A fuga é um caminho que não pode ser deixada de lado. É necessário se solidarizar combativamente com quem optou pelo caminho da clandestinidade para que os seus voos sempre sejam uma opção para xs companheirxs que enfrentam perseguições e ondas repressivas.

Inclusive sem ter certeza se as mostras de apoio vão ser recebidas por esses companheirxs que vivem furtivxs, ao não poder ser difundida uma forma de contato direita, temos que reforçar a difusão dos seus casos e das suas ideias. Valorizar a opção de risco e confronto constante no qual elxs vivem dia a dia.

Na afinidade e cumplicidade com a escolha dos caminhos tormentosos da fuga, chamamos à solidariedade com Diego Rios, solidariedade que esperemos que seja expandida a todxs xs compas em fuga e a xs que, em algum momento fugiram, fazendo do seu alento de liberdade a nossa fortaleza para seguir em pé de guerra. Que nos deram uma força para enfrentar a repressão com firmeza e procurar sempre, o rechaço a autoridade. Hans Niemeyer, Carlos Gutiérrez, Juan Aliste Vega, Diego Ríos, Nikos Maziotis, Gabriela Curilem. Mario Seisidis, Grigoris Tsironis, Pola Roupa, Panagiotis Aspiotis, Spiros Dravilas, Christodoulos Xiros na Grecia, K na Indonesia, Tripa y Felicity Rider no México. E para todxs xs que escolheram o caminho silencioso da clandestinidade e do anonimato.

Chamamos a todos os instintos rebeldes a transformarem a sua raiva em solidariedade combativa com xs companheirxs clandestinxs…

 Castellano

Llamado a solidarizar con Diego Ríos y todxs lxs profugxs y clandestinxs

“Por distraerse, a veces, suelen los marineros
Dar caza a los albatros, grandes aves del mar,
Que siguen, indolentes compañeros de viaje,
Al navío surcando los amargos abismos.”

 Porque si lxs clandestinxs y lxs profugxs tienen que quedarse en las sombras, no podemos dejar que caigan en el olvido…

Huir del poder y de sus lacayos ya es una victoria y un arresto nunca puede considerarse como una derrota sino como una consecuencia de la vida que se decide llevar.

La decisión de huir asumida por muchxs compañerxs, es más que solo el escape, es una desobediencia completa a todo el sistema judicial y consecuentemente una negación del dominio sobre nuestras vidas. Esto genera nuevos espacios, lazos, fuerzas y alientos para seguir confrontando constantemente a la autoridad. Vivir el exilio de la clandestinidad es cada día, y en todos los aspectos de la vida, enfrentar un duelo muy directo contra el estado, con todo el riesgo y al mismo tiempo con la evidencia de desafiar su existencia. Como decisión política, la clandestinidad también refuerza la búsqueda de nuestro ser en anarquía.

La fuga es una decisión política que no puede ser dejada de lado. Es necesario solidarizarse combativamente con quienes optaron por este camino para que la huida sea siempre una opción para lxs compañerxs que enfrentan persecuciones y olas represivas.

Incluso, sin llegar a saber si las muestras de apoyo enviadas van a ser recibidas por esxs compañerxs que viven furtivos, al no poder ser difundida una forma de contacto directa, tenemos que reforzar la difusión de sus casos e ideas, y valorizar la opción de riesgo y confrontación constante en la que viven el día a día

En afinidad y complicidad con la decisión política de la fuga; llamamos a la solidaridad con Diego Ríos, solidaridad que esperamos sea expandida a todxs lxs compas que en algún momento huyeron o huyen aún haciendo de su aliento de libertad nuestra fortaleza para seguir de pié en guerra y enfrentar la represión con firmeza y buscar siempre, el rechazo a la autoridad: Hans Niemeyer, Gabriela Curilem, Carlos Gutierrez, Juan Aliste Vega, Diego Ríos, Nikos Maziotis, Mario Seisidis, Grigoris Tsironis, Pola Roupa, Panagiotis Aspiotis, Spiros Dravilas, Christodoulos Xiros en Grecia, K en Indonesia, Tripa y Felicity Rider en México. Y para todxs lxs que escogieron el camino silencioso de la clandestinidad y del anonimato.

Llamamos a todos los instintos rebeldes a transformar su rabia en solidaridad combativa con lxs compañerxs clandestinxs!

English

      Call for solidarity with Diego Rios and all the fugitive and clandestine comrades

“Often, to amuse themselves the men of the crew
Lay hold of the albatross, vast birds of the seas-
Who follow, sluggish companions of the voyage,
The ship gliding on the bitter gulfs.”

 Cause if clandestine and fugitive comrades have to remain in shadows, We cannot let them be forgotten…

Escape from the power and their lackeys is a victory, and an arrest can never be considered as a defeat but as a consequence of the life that has been chosen to be lived.

The runaway decision taken by several comrades, is more than just the escape, it’s a complete disobedience to the entire judicial system and consequently is a denial of the control over our lives. This kind of chose creates new spaces, ties, strength and encouragement to continue constantly confronting authority.

Living exile becomes an everyday duel against the state that is lived in all aspects of life, with all the risk while at the same time, is challenging the evidence of its existence. As political decision, hiding also reinforces our being in anarchy. In such a way, breaking out is a political decision that cannot be overlooked.

It is necessary combative solidarity with those who chose this path, so the escape can be always an option for comrades who face persecution and crackdowns. Even without certainly knowing if the show of support sent will be received by them because of their furtive living, and for the impossibility of spear a direct contact with them, we must fortify the dissemination of their cases and ideas, and value the option of risk and constant confrontation in which they live day to day.

In affinity and complicity with the political decision of runaway, we call for solidarity with Diego Rios, solidarity that hopefully will be expanded to all Anarchist comrades who eventually fled or are fleeing, who make his breath of freedom our strength to keep standing at war, facing repression firmly and always seeking the rejection of authority: Hans Niemeyer, Gabriela Curilem, Carlos Gutierrez, Juan Aliste Vega, Diego Ríos, Nikos Maziotis, Mario Seisidis, Grigoris Tsironis, Pola Roupa, Panagiotis Aspiotis, Spiros Dravilas, Christodoulos Xiros in Greece, K in Indonesia, Tripa and Felicity Rider in Mexico. And for everyone who chose the silent way of hiding and anonymity.

We call on all rebellious instincts to transform their anger in combative solidarity with our comrade fugitives!

 

Galego

Chamada pra se solidarizar con Diego Rios e todxs xs profugxs e clandestinxs

 Porque se xs clandestinxs e xs profugxs teñen que ficar nas sombras,non podemos deixar que caigan no esquecemento…

 Fuxir do poder e de seus lacaios xa é unha vitoria, e un arresto nunca se pode considerar unha derrota, senon unha consecuencia da vida que se decide levar.

A decisión de pasar á clandestinidade; asumida por moitxs compañeirxs, non é só unha fuxida, senón unha desobediencia total a todo o sistema xudicial, e consecuentemente, unha negación do control sobre nosas vidas. Isto xera novos espazos, lazos, forzas e alentos para seguir confrontando constantemente a autoridade. Vivir o exilio da clandestinidade é cada día enfrontar un duelo contra o estado, moi diretamente en todos os aspectos da vida, con todo o risco e ó mesmo tempo a evidencia de desafiar a súa existencia, mais como decisión politica tamen reforza a procura do noso ser en anarquia.

Se fugar é un posicionamento que non pode ser desvalorizado nen esquecido. É preciso se solidarizar combativamente con quenes optaron polo camiño da clandestinidade para que isa sexa considerada sempre unha opción para xs compañeirxs que enfrentan persecucions e olas represivas. Aínda sen saber se as nosas mostras de apoio van ser recibidas por esxs compañeirxs que viven furtivxs, pois non pode ser difundido ningún xeito de contacto directo, temos que reforzar a difusión dos seus casos e das súas ideas, e valorizar a opción de risco e confronto constante no que viven o día a día.

Con afinidade e complicidade con esta decisión, chamamos á solidaridade con Diego Ríos, compañeiro preso polo estado chileno, agardando que sexa expandida a todxs xs compas fuxidos e xs que, nalgún momento fuxiron, facendo do seu alento de liberdade nosa forza para seguir en pé de guerra e enfrontar a represión con firmeza, e procurar sempre o rexeitamento de toda autoridade… Hans Niemeyer, Gabriela Curilem, Carlos Gutierrez, Juan Aliste Vega, Diego Ríos, Nikos Maziotis. Mario Seisidis, Grigoris Tsironis, Pola Roupa, Panagiotis Aspiotis, Spiros Dravilas, Christodoulos Xiros en Grecia, K en Indonesia, Tripa y Felicity Rider en México. E pra todxs xs aue escolleron o camiño silandeiro da clandestinidade e do anonimato.

Chamamos a todxs xs instintos rebeldes a transformar a súa rabia en solidaridade combativa con xs compañeirxs clandestinxs.

 Français

Appel à la solidarité pour Diego Rios e tous-tes les fugitif-ves et clandestinEs

“Souvent, pour s´amuser, les hommes d´équipages,

Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers,

Qui suivent, indolents compagnons de voyage,

Le navire glissant sur les gouffres amers.”

 Si les clandestinEs et les fugitif-ves marchent plus tranquilles dans l’ombre, nous, nous ne pouvons pas les laisser tomber dans l’oubli.

Fuir du pouvoir et de ses lacais c’est déjà une victoire. Une arrestation ne pourra jamais être considerée comme une défaite, mais si, comme la conséquence de la vie que l’on a choisi.

La decisión de s’enfuir, assumée pour beaucoup de compagnonNEs, ce n’est pas seulement une évasion, mais si, une desobeissance totale face au système judiciaire. En conséquence, c’est une négation de la domination sur nos vies. Cette situation génère de nouveaux espaces, des liens, des forces et un élan pour continuer à se confronter continuellement à l’autorité. Vivre l’exil de la clandestinité c’est, chaque jour, affronter un duel contre l’etat, de manière intense, le risque à fleur de peau. En même temps, c’est une manière de défier son existence, mais en tant que decision politique, elle renforce la recherche de notre être en anarchie…

La fuite est une décision politique qui ne peut pas être mise de côté. C’est necessaire de nous solidariser de manière combative avec ceux-celles qui ont choisi le chemin de la clandestinité, pour que la fuite soit toujours une option pour les compagnon-Nes qui auront d’affronter les persécutions et les vagues repressives.

Même sans avoir la certitude que nos gestes de soutien seront reçus par ces compagnoNEs qui vivent furtif-ves, nous appelons à renforcer la diffusion de leur situation et de leurs idées, et ainsi, valoriser l’option de risque et l’ affrontement constant dans lequel ils-elles vivent jours après jours.

En affinité et en complicité avec les chemins fougueux de la clandestinité, nous faisons un appel à la solidarité pour Diego Rios, solidarité que nous esperons, se répande et s’étende à tous les compagnonNEs en fuite et à ceux-celles qui, à un moment donné, se sont enfuis en faisant que leur élans de liberté deviennent notre force pour continuer en pied de guerre. Une vitalité pour s’affronter à la repression, avec firmeté. Actitudes qui impulsent et fortifient notre rejet de l’autorité… Hans Niemeyer, Carlos Gutierrez, Juan Aliste Vega, Diego Ríos, Nikos Maziotis, Gabriela Curilem. Pour Mario Seisidis, Grigoris Tsironis, Pola Roupa, Panagiotis Aspiotis, Spiros Dravilas, Christodoulos Xiros en Grèce, K en Indonesie, Tripa y Felicity Rider au Mexique. E pour tous-tes ceux-celles qui ont choisi le chemin silencieux de la clandestinité et de l’anonimat.

Nous lançons l’appels à tous les instincts rebelles à transformer leur rage en solidarité combative en cumplicité avec les compagonNeS clandestines.

 Deutch

Aufruf zur Solidarisierung mit Diego Rios und allen Exilsuchenden und den Menschen ohne Papiere

 “Oft kommt es dass das schiffsvolk zum vergnügen
Die albatros – die grossen vögel – fängt
Die sorglos folgen wenn auf seinen zügen
Das schiff sich durch die schlimmen klippen zwängt.”

 Denn wenn die Flüchlinge und Papierlosen im Schatten bleiben müssen, können wir nicht erlauben, dass man sie vergisst.

Die Flucht vor der Macht und ihren Lakaien ist schon ein Gewinn an sich. Eine Festnahme darf nie als eine Niederlage gesehen werden, sondern ist eine Konsequenz des Lebens, das wir gewählt haben zu leben.

Die Entscheidung zur Flucht, die viele Kumpanen auf sich nehmen, bedeutet nicht nur ein Entkommen, sondern auch ein Akt schieren Ungehorsams gegenüber dem gesamten Rechtssystem. Konsequenterweise ist sie auch die Verweigerung der Herrschaft über unser Leben. Diese Situation schafft neue Räume, Beziehungen, Kräfte und Puste, mit denen die Autoritäten unaufhörlich konfrontiert werden. Auf Exilsuche unterzutauchen bedeutet jeden Tag einen Kampf gegen den Staat zu führen, und zwar auf umfassende Weise, in allen Lebensaspekten und mit allen Risiken. Gleichzeitig zeigt sich hier die politische Entscheidung, die Existenz des Staates herauszufordern, was uns in unserer Suche nach Anarchie bestärkt.

Die Flucht ist ein Weg, der nicht ignoriert werden darf. Wir müssen uns kämpfend solidarisieren mit denen, die den Weg des Untertauchens gewählt haben, damit ihre Flüge immer eine Option für die Kumpanen sein können, die sich mit Verfolgungen und Wellen der Repression konfrontiert sehen.

Wir bekräftigen die Notwendigkeit der Verbreitung der Geschichten und der Ideen der Untergetauchten, auch wenn wir nicht erfahren werden, ob diese Kumpanen von unseren Bekundungen erfahren werden, da ein direkter Kontakt nicht möglich ist. Wir wertschätzen die Option zum Risiko und der ständigen Konfrontation, in der sie tagtäglich leben.

In Affinität und Verbundenheit mit der Wahl jener turbulenten Wege der Flucht, rufen wir zur Solidarität mit Diego Rios auf. Wir wünschen uns, dass diese Solidarität sich auf alle Kumpanen auf der Flucht ausweitet und auf jene, die in ihrem Leben bereits auf der Flucht waren, auf dass sich ihr Hauch der Freiheit zu unserer Festung wird, damit wir aufrecht weiterkämpfen können. Dass wir die Kraft haben, um Repressionen mit Entschlossenheit entgegenzutreten und immer versuchen Autoritäten zurüchzuschlagen. Hans Niemeyer, Carlos Gutiérrez, Juan Aliste Vega, Diego Rios, Nikos Maziotis, Gabriela Curilem. Mario Seisidis, Grigoris Tsironis, Pola Roupa, Panagiotis Aspiotis, Spiros Dravilas, Christodoulos Xiros in Griechenland, K in Indonesien, Tripa und Felicity Rider in Mexiko. Und allen, die den Weg des Untertauchens still und anonym gewählt haben.

Wir rufen alle rebellischen Instinkte auf, ihre Wut in kämpferische Solidarität mit den untergetauchten Kumpanen zu verwandeln…

 

 

This entry was posted in Chile, Guerra Social, Memoria Combativa, presxs, Solidariedade. Bookmark the permalink.